Հինգ տարի առաջվա հիշողություն է թարմացրել Facebook-ը․ Մայիսի 28-ին նվիրված շքերթի հեռարձակումն է Սարդարապատից ու հանդիսավարն իր աղաղակող տգիտությամբ (մեջբերում եմ բառացի). «Առավոտվանից դրված բազմաթիվ ծաղկեպսակների կողքին ՀՀ նախագահ, գերագույն գլխավոր հրամանատար Ս. Սարգսյանը դնում է իր ծաղկեպսակը»:
Հիշեցնեմ հիշեցումս սույն պատուհասին, ով իր չիմացության մեջ այնքան տհաս է, որ ստիպված եմ դիմել հոգնակիով․ «Հարգելի անգրագետներ, ողջ մարդը, տվյալ դեպքում` նախագահը, չի դնում ու չի էլ կարող դնել… իր ծաղկեպսակը: Նախագահն ընդամենը կարող է ԻՐ ԿՈՂՄԻՑ դնել ծաղկեպսակ»:
Սույն հանդիսավար-լրագրողը, որ վաստակավորի կոչում ունի (ակնհայտորեն ստացել է անգրագիտության համար), ընդամենն ամիսներ առաջ իր ստորագրությունն էր դրել կինոմիության հավաքական նողկանքագրի տակ, որը գրված էր 1937 թվականի «արդարության մարտիկների» ծանոթ ձեռագրով։
Ընթերցողի մոտ հարց կարող է առաջանալ, թե ինչո՞ւ եմ խնայում ու կինոյի ժ/պ Շուշոյի, կինոմիությունից նրա հովանավոր պապայի մերձավոր զինակիցներից ևս մեկի անունը չեմ կոնկրետացնում, ինչպես արել եմ շարքը բացած մյուս երկուսի առնչությամբ։ Պատճառը բնածին բարությունս է ու մեկ էլ այն, որ սովորաբար սիրում եմ ողորմություն տալ ուրբաթ օրերին։
Հեղինակ՝ Մարտին Հուրիխանյան
