Բանաստեղծություն իր սիրելիի կողմից նվիրված զինվորին
Իմ փխրուն սրտիս հավետ բնակիչ․․․
Մեր բակում նստած
Քե՛զ եմ ես սպասում,
Քո՛ ճամփին նայում
Քե՛զ եմ երազում։
Դու ստվերի պես
Գալիս ես գնում,
Բայց ինձ չես հասնում
Լո՜ւռ անհետանում․․․
Երբ գալիս ես դու,
Սրտիս փոքրիկ տան
Ճրագն ես վառում,
Ջերմ հրապուրում։
Իմ հոգու խորքում
Ամեն մի անկյուն
Քո ջերմությամբ է
Լուռ արբենում ։
Ա՜խ երբ ես գալու
Ասա՛, սիրելի՜ս
Դո՛ւ փխրուն սրտիս
Հավետ բնակիչ։
Նվիրվում է զինծառայող Էրիկ Մխիթարյանին
