Չորս տառ, բայց որքան խորը իմաստ կա այս միավանկ բառի մեջ: Մի ողջ աշխարհ, սեր տառապանք, խինդ ու վիշտ:
Երկրորդ եռավանկ բառը ավելի է ընդգծում առաջին բառի կարևորությունը: Երջանիկ են նրանք ովքեր լիարժեք ընտանիքում են մեծացել, ովքեր մոր ու հոր գուրգուրանքով են դաստիարակվել, ովքեր տեսել են նվիրվածությունն ու ամուր ընտանիք ունենալու և պահելու տենչը: Ես դրանցից եմ, և հենց դրանով է պայմանավորված ինքնս ինձ երջանիկ համարելու կարևորությունը:
Աշխարհի ամեն ամենաները արտացոլվում են այս բառերի մեջ:
Մա՛յր, դու և Հայրս ամեն ինչ արել եք մեզ անհոգ ու ապահովված մանկություն պարգևելու համար, արժանացնելու վեհին, վսեմին: Քո հոգում յուրովի տխրություն է գիտեմ, քանի որ դուք ամուսիններով եղել եք բազմաթիվ մարդկանց համար նախանձելի սիրո, նվիրումի, պատվի, ամուր ու նվիրված ընտանիքի ոսկե օրինակ:
Մա՛յր, առաջին տարին է առանց մեր հայրիկի, սա ցավալի է, սակայն միայն այն միտքը, որ նա ցանկանում էր մեզ երջանիկ տեսնել, ուժ է տալիս ապրելու: Նա իր կյանքի շարունակությունը նվիրել է քեզ:
Ամեն ինչ վաղանցուկ է, կյանքն էլ կանցնի…
Ախ, մի´ տխրիր, վիշտը կանցնի, այդ ոչինչ,
Այս աշխարհում և ոչ մի բան հիմք չունի.
Կյանքն էլ կանցնի, այդ որ ոչինչ ու ոչինչ…
Իսահակյանի այս խոսքերը ամոքիչ թե սփոփիչ նոտա են տալիս կյանքին, կյանքի փաստի իրականության ու եղելության մասին:
Ինչ է մնում մինչ այդ…. կյանքում…
Ամենակարևորը դուք տվել եք մեզ բարի համբավի, ամենալավին ձգտելու, և ամենակարևորը պատվով ապրելու, նյութականի մոլուցքով չտարվելու, բարի լինելու, բարություն սփռելու, մարդ լինելու դժվարին կոչմանն արժանանալու դաստիրակաությունը:
Պատվով կարող եմ ասել, որ հպարտ եմ:
Վերջաբանում օրվա ուժին եմ անդրադառնամ…
Մա՛յր, այսօր քո տարեդարձն է, օր որը տոն է և քո և մեզ համար, չէ որ հենց այսօրով էլ պայմանավորվել նաև քո երեխաների ծննդյան փաստը: Շնորհակալ եմ քեզ որ դու կաս, շնորհակալ եմ վերը նշվածը մեր մեջ սերմանելու համար:
Արի ժպտանք, արի ժպտանք, չէ որ մենք հայրիկին խոստացել ենք:
Շնորհավոր տարեդարձդ իմ ամենա ամենա մամա
Հեղինակ՝ Էմմա Կարապետյան
Ուղղված մայրիկիս՝ Ռոզա Անտոնյանին
