Արդեն գրեթե պաշտոնապես հաստատված է այն փաստը, որ աշխատանքից ազատվել է Արցախի Պաշտպանության բանակի հրամանատար Լևոն Մնացականյանը։ Նրա փոխարեն կնշանակվի Կարեն Աբրահամյանը՝ բանակի գլխավոր շտաբի պետը։ Խոսակցություններ կան, որ իրենց պաշտոններին հրաժեշտ կտան նաև ԱԱԽ քարտուղար Վիտալի Բալասանյանը և նախագահի խորհրդական Արշավիր Ղարամյանը։
Առաջին տպավորությամբ՝ սրանք Հայաստանում տեղի ունեցած խորհրդարանական ընտրությունների ուղղակի արձագանքներն են։ Ավարտված ընտրությունների հիմնական առանձնահատկություններից մեկն այն էր, որ դրանց ընթացքում ուղղակի առճակատում տեղի ունեցավ Հայաստանի կառավարող թիմի ու ԼՂՀ իշխանության որոշակի շրջանակների միջև։ Այդպիսի երևույթ Հայաստանում տեղի է ունեցել 1998-99թթ., ինչն ավարտվել էր, այսպես կոչված, ղարաբաղյան կլանի կողմից Հայաստանի իշխանության «օկուպացիայով»։ Հիմա կարծես ականատեսն ենք լինում միանգամայն հակառակ գործընթացի, երբ Հայաստանի իշխանությունը որոշել է Արցախի ուժային մարմինները «մաքրել» այն կադրերից, ովքեր որոշակի առնչություններ ունեն հին համակարգի, Ռոբերտ Քոչարյանի ու Սերժ Սարգսյանի իշխանությունների հետ։ Համենայնդեպս, թիրախում են հայտնվել բոլոր այն գեներալները, ովքեր խիստ ձևով հակադարձել էին քարոզարշավի ժամանակ Սասուն Միքայելյանի հնչեցրած ոչ այնքան հաջող հայտարարությանը։
Այն, ինչ հիմա տեղի է ունենում Արցախում՝ հակված ենք դիտարկել հենց հեղափոխության հետևանքների, Հայաստանում նոր համակարգի ձևավորման համատեքստում։ Այլ խոսքով՝ կադրային փոփոխությունները դիտարկվում են ոչ թե կարգավորման գործընթացում սպասվելիք ինչ-որ զարգացումների, այլ ներքաղաքական միտումների համատեքստում։
Արցախում տեղի ունեցող իրադարձությունների թերևս հիմնական ինտրիգն այն է, թե արդյո՞ք զարգացումները կսահմանափակվեն միայն ուժայինների նկատմամբ Երևանի տոտալ վերահսկողության սահմանմամբ, թե՞ գործընթացները կհանգեցնեն նաև ԼՂՀ նախագահ Բակո Սահակյանի վաղաժամկետ հրաժարականին։
Շարունակությունը կարդալ այստեղ՝
