«Երբեք չէի մտածի, որ կգնամ արվեստի ճանապարհով, սակայն սիրեցի մասնագիտությունս և սկսեցի ֆիլմեր նկարել, որոնք հիմնականում կարճամետրաժ էին։ Լավ ռեժիսոր լինելու համար նախ և առաջ չափի զգացում պետք է ունենալ: Ամեն ինչ էլ կարելի է ցույց տալ, սակայն պետք է իմանալ մատուցման տարբերակը։ Չափի զգացումն է, որ նույնիսկ անտաղանդ մարդուն հանճար կարող է դարձնել»,- ասում է Ֆիլմերի, սիթքոմների, սերիալներ, հաղորդումների հեղինակ և ռեժիսոր Հարություն Շատյանը, հավելելով, որ իր առաջին լուրջ գործը եղել է դիպլոմային աշխատանքը «Բեռնելով կյանքս» դեբյուտային ֆիլմը: Հենց դա էլ նրան մեծ հաջողություն բերեց:
Երիտասարդ ռեժիսորի համար ռեժիսուրան առաջին հերթին արվեստ է, հետո նոր բիզնես։ Ըստ նրա ռեժիսուրան այն մասնագիտությունն է, որը թույլ է տալիս ստեղծել այն, ինչը դեռ չկա, ինչը կարող է ավելի գեղեցկացնել, կամ նույնիսկ տգեղացնել մեր շրջապատը.
«Ռեժիսուրան թույլ է տալիս հորինել իրավիճակներ, որոնք իրականում չեն լինում։ Այն ստեղծելու, ստեղծագործելու հնարավորություն է տալիս։ Ռեժիսոր չեն դառնում ծնվում են, սակայն պետք է զարգացնել եղած հմտությունները»։
Հարություն Շատյանը ծնվել է 1985թ. հուլիսի 22-ին, Երևանում: Միջնակարգ կրթությունն ստանալուց հետո, աշխատել է Հայաստանի հանրային ռադիոյի երիտասարդական խմբագրությունումորպես հաղորդավար և հաղորդումների հեղինակ: 2006-11թթ սովորել է Երևանի թատրոնի և կինոյի պետական ինստիտուտի խաղարկային ֆիլմերի ռեժիսուրայի բաժնում: «Բեռնելով կյանքս» կարճամետրաժ դիպլոմային աշխատանքով մասնակցել է «Ոսկե Ծիրան» կինոփառատոնին և արժանացել «Լավագույն հայկական ֆիլմ» մրցանակին, ինչպես նաև Հայաստանի կինեմատոգրաֆիստների միության «Նուարդ» մրցանակին որպես «Լավագույն կարճամետրաժ ֆիլմ», Բրիտանական խորհրդի Հատուկ մրցանակին` որպես «Փառատոնի նոր անուն» և այլն:
2011թ. Բելոռուսի «Լիստոպադ» միջազգային կինոփառատոնի ժամանակ արժանացել է «Միր» հեռուստաընկերության և ժյուրիի հատուկ մրցանակներին:
Որպես երկրորդ ռեժիսոր հանդես է եկել «Poker.am» (2012թ.), «Գարեգին Նժդեհ» (2013թ.) ֆիլմերում: Պատրաստել է նաև հեռուստատեսային հաղորդումներ: Աշխատել է «Արմենիա», Հայաստանի հանրային հեռուստաընկերություններում:
Եղել է «Երեք կյանք», «Գնված երջանկություն», «Քավարան», «SosAngeles», «AppSos» հեռուստասերիալների, «Հին արքաներ» հեռուստաֆիլմի, «Համի որակ», «Հատուկ ջոկատ», և այլ հաղորդումների ֆիլմերի ռեժիսորը:
«Երբեք չեմ նկարել ֆիլմ ստիպված, կամ հարկադրաբար: Չկա մի բան որ ցանկացել եմ բայց չեմ արել։ Դեռ մանկուց ֆիլմերի հանդեպ հետաքրքրություն եմ ունեցել: Երբ ֆիլմը նայելուց ասել եմ, որ տեսել եմ, ծնողներս կարծել են, թե հորինում եմ, բայց երբ մանրամասն պատմել եմ համոզվել են: Բացի դրանից, հայրս 90-ականներին ունեցել է կաբելային հեռարձակման ստուդիա, որով հեռարձակվող բոլոր ֆիլմերին մեծ հետաքրքրությամբ հետեւել եմ: Սակայն այդ ժամանակ մտքովս անգամ չէր էլ անցնում, որ ապագայում ընտրելու եմ հենց ռեժիսորի մասնագիտությունը։ Դպրոցը ավարտելուց, երբ տնօրենը նայեց մեր վերջին զանգը, որտեղ ես բավական ծավալուն դեր ունեի, ասաց որ ես պետք է թատերական ընդունվես: Այդ ժամանակ ինձ համար դա պարզապես խոսակցություն էր: Հետաքրքիր է նաև, որ բանակում ծառայելու ընթացքում հրամանատարները «լրագրող» էին ասում: Ծառայությունս վերջացնելուց հետո որոշեցի Թատերական ինստիտուտ ընդունվել և ահա ստացվեց։
Ես աշխատանքի մեջ առաջին հերթին հաճույք եմ դնում, դա է իմ սկզբունքը գործի մեջ։ Այն առաջարնկներն որոնց մեջ ես հաճույք չեմ տեսնում, այն որ ինձ թույլ կտա ընդլայնվելու իմ ձևաչափի մեջ ընդհարձակվելու չեմ ընդունում։ Որպես ռեժիսոր նկարահանումների ընթացքում, միշտ հարգում եմ դեարասանների տեսակետը, կարծիքը, ինչը գտնում եմ, որ կարելի է կիրառել սիրով ընդունում եմ։
Ունեմ աղջիկ և տղա նրանք այլ մասնագիտություն են ընտրել։ Ես և կինս չենք խառնվում նրանց մասնագիտական ընտրության հարցում։ Տղաս իր քայլերն է փորձում ֆոտոյի ասպարեզում, իմ համար կարևորն իր ընտրությունն է դա է գործի հաջողության գրավականը։
Երիտասարդ ռեժիսորները տեղափոխվել է ԱՄՆ որտեղ շարունակում է իր ռեժիսորական կարիերան․
«Ինձ լավ եմ զգում այն միջավայրում, որտեղ հնարավորություն ունեմ ստեղծագործելու: Որքան շատ լինեն ստեղծագործողները, այնքան ֆիլմարտադրության որակը բարձր կլինի։ Մենք՝ հայերս, տառապած ազգ ենք, լավատեսական ֆիլմերով գոնե մի փոքր կթեթեւանանք, ասում է Շատյանը և հավելում․
Եթե ունես լավ գաղափար, հաստատ կարող ես ֆիլմ նկարել առանց միջոցների, իսկ եթե առանց միջոցների անհնար է նկարել, բայց ունես այդ գաղափարը, ապա անպայման կգտնես միջոցներ:»,- իր խոսքը եզրափակում է ռեժիսորը։
Պատրաստեց՝ Էմմա Կանտը
