«Ցանկալի արդյունքնե՞ր: Իհարկե, լինելու են ցանկալի արդյունքներ։ Վաղը չէ մյուս օրը կլսեք, թե ընդդիմության առաջնորդ Իշխան Սաղաթելյանը ինչ է ասելու այդ մասին»՝ այսպես է Սերժ Սարգսյանը պատասխանել «դիմադրություն շարժման» արդյունքների վերաբերյալ լրագրողի հարցին։
Երկու օր առաջ ԱԳՆ շենքի առաջ Սերժ Սարգսյանի կուսակիցը դիմել էր Լավրովին՝ ակնկալելով, որ ՌԴ-ն հավատարիմ կմնա Մինսկի խմբի 5 հայտարարություններին, որոնցից բխում է ղարաբաղյան հակամարտության լուծումը ազգերի ինքնորոշման սկզբունքի, ուժի կիրառման և ուժի սպառնալիքի բացառման, տարածքային ամբողջականության սկզբունքի հիման վրա․ «Մենք ձեզնից ակնկալում ենք միայն այն, ինչ ժամանակին պայմանավորվել ենք»։
2016-ի ապրիլյան ռազմագործողություններից հետո անձամբ Սերժ Սարգսյանն էր դիմել Լավրովին՝ ասացեք, ինչու դա տեղի ունեցավ։ Այսինքն, ռուսները մի պայմանավորվածություն էլ խախտել էին այն ժամանակ։
Սերժ Սարգսյանի նախագահության գրեթե ողջ շրջանն անցավ Ռուսաստանի ու հայաստանյան «ընդդիմության» մեծ ճնշումների ու հակահայ այլանդակ քարոզչության պայմաններում։ Հատկապես 2012-ից հետո, երբ Պուտինը սկսեց իրագործել իր «հողերի հավաքման, աշխարհքաղաքական ռեւանշի, ամերիկակենտրոն աշխարհի փլուզման նոր քաղաքական կուրսը»։ Գլխավոր թիրախը Հայաստանը եւ Ուկրաինան են մինչ այսօր, եւ դա ունի իր թե քաղաքական, թե քաղաքակրթական հիմքերը․ Պուտինի էդիպյան բարդույթը գալիս է ռուսական պետության հայկական ակունքները ոչնչացնելու ձգտումներից։
Ով ով, սակայն Սերժ Սարգսյանն իր կաշվի վրա է զգացել այդ ամենը․ Մոսկվայի ահռելի ճնշման եւ ռուսանպաստ «ընդդիմության» ճնշման տակ նա գնաց ԵՏՄ-ին անդամակցելուն։ Նրա հռչակած քաղաքական ու տնտեսական խոշոր նախագծերը, այդ թվում հայ-թուրքական կարգավորումը, մնացին անկատար թե իր իսկ իշխանության անպատրաստության ու կոռումպացվածության, թե ներքին ու ռուսական ճնշումների հետեւանքով։ Նրան էլ մեղադրում էին թրքամետության, հողերը հանձնելու, արեւմտամետության, հայ-ռուսական հարաբերությունները փչացնելու եւ այլնի մեջ։
Հիմա Սերժ Սարգսյանի ղեկավարած կուսակցությունն այն ուժերի շարքում է, որոնք ժամանակին ծավալում էին այդ արշավը նրա իշխանության դեմ, եւ որոնք նույն բառապաշարով ու բովանդակությամբ «շարժում» են ծավալել Փաշինյանի դեմ։ Հանուն արդարության նշենք, որ Սարգսյանի կուսակիցներն ու պատգամավորները տարբերվում են ՔՊ-ից ու Հայաստան դաշինքից հայկական իրավունքների քիչ թե շատ բարձրաձայնման առումով։
Ի՞նչ են խոստացել ռուսները, որ հիշեցնում են նրանց։ Ռուսական բոլոր խոստումները պարզ շարադրված են եռակողմ երեք թղթերում, անմիջապես Պուտինի, Շոյգուի, Լավրովի, ռուս հնարավոր ու անհնար բոլոր հաստատությունների հայտարարություններում՝ Արցախի հարցը լուծված է եւ վերջնականապես կփակվի խորհրդային քարտեզներով սահմանազատմամբ, ՀՀ տարածքը մասնատվելու է միջանցքներով։ Տակի՞ց են ինչ որ խոստումներ տվել, եւ ինչի՞ մասին։ Օրինակ, Սերժ Սարգսյանի օրոք «ընդդիմությունը» տրտնջում էր, որ Հայաստանի ԵՏՄ մտնելն ապահովելուց հետո ռուսները գցել են իրենց։ Թե ինչու են գցել՝ պարզ բացատրեցին հենց ռուսները, հայ ընդդիմադիրներին համեմատելով կլոունների հետ, որոնք Մոսկվայի օգնությամբ ուզում էին իշխանության հասնել։
Փաշինյանի խմբակը գտածո է ռուսների համար, ոչ թե գլխացավանք, այս մասին բազմիցս խոսվել է։ Ռուսներն արդեն մի անգամ գցել են ռուսանպաստ ընդդիմությանը, հրահանգելով մասնակցել արտահերթ ընտրությանը՝ ՔՊ-ին մանդատ շնորհելու եւ հակահայ պլանն անշրջելի դարձնելու նպատակով։ «Մենք եռակողմ հայտարարությունն ավելի լավ կիրականացնենք» կարգախոսով ներքաղաքական դիմակայությունը հենց այն է, ինչ պետք էր Մոսկվային՝ դա ոչ դիմադրություն է, ոչ էլ շարժում՝ ընդդեմ իր պլանների։
Ի՞նչ էին խոստացել ռուսները եւ ի՞նչ է ասելու Իշխանը։
