Ադրբեջանում ջրի լրջագույն խնդիր է: Դեռ մի քանի ամիս առաջ Ալիեւը ասում էր, որ միջազգային աջակցության կարիք Ադրբեջանը չունի: Սակայն օրերս նա կոչ է արել եվրոպական կառույցներին օգնել Ադրբեջանին, այդ թվում ՝ ֆինանսապես, ապահովելու համար երկրի բնակչությունը խմելու ջրով: Բաքվում մարդկանց ջուր են տալիս օրը երկու անգամ՝ սահմանափակ ժամերով: Այդ երկրում հույսը դրել են Կասպիցի ափին կառուցած ծովի ջրի վերամշակման գործարանի վրա, որը սակայն չի մաքրում ջուրն այնքան, որ այն խմելու համար պիտանի դառնա, նաեւ հզորությունները մեծ չեն:
Տպավորություն ունեմ, որ եթե Որոտան-Արփա ջրագիծը վերագործարկենք ու մի երկու խոշոր ջրամբար էլ կառուցենք՝ Ադրբեջանը ստիպված կլինի խնդրել բանակցել Հայաստանի հետ գլոբալ խաղաղության համար: Պետք է ներդրումներ անել նաեւ Վրաստանում Քուրի երկայնքով գյուղատնտեսությունը զարգացնելու մեջ եւ Քուր լցվող գետերի վրա ջրամբարներ կառուցելու (այդ թվում՝ Գետիկ-Աղստեւ եւ Ձորագետ-Փամբակ-Դեբետ գետերի վրա) ուղղությամբ:
Խոսքը, բնավ, ազերի բնակչությանը առանց ջուր թողնելու մասին չէ, այլ Ադրբեջանում իշխող ավտորիտար ռեժիմին ռազմատենչ քաղաքականություն վարելը դադարեցնել ստիպելու, դրան խաղաղություն պարտադրելու եւ նույն այդ բնակչության մեջ հայատյացության եւ ատելության քարոզը դադարեցնելու մասին է:
Հղումը՝ մեկնաբանության մեջ:
Հեղինակ՝ Հովսեփ Խուրշուդյան
