Մարտի 16-22-ը Նյու Յորքում կկայանա «Socially Relevant» (Սոցիալապես համապատասխան) կինոփառատոնը, որի հիմնադիրն ու գեղարվեստական ղեկավարն է Եգիպտոսում ծնված ամերիկաբնակ, հայազգի ճանաչված դերասանուհի, պրոդյուսեր, կինոռեժիսոր Նորա Արմանին: Փառատոնին մասնակցում են ինչպես կարճամետրաժ այնպես էլ լիամետրաժ՝ արդեն յոթ տարի 350-ից ավելի ֆիլմեր 35 տարբեր երկրներից:
InterNews.info-ն Ձեզ է ներկայացնում դերասանուհու հետ զրույցը.
-Ինչպե՞ս ծնվեց փառատոնի հիմնադրման գաղափարը
-Փառատոնի հիմնադրման գաղափարը՝ դրդապատճառը երկուստեք էր: Նախ այն, որ մեր օրերում միջազգային էկրաններին հատկապես ամերիկյան ֆիլմերում, վայրագությունը, բռնությունը ահռելի տեղ են զբաղեցնում: Ֆիլմերի պաստառների վրա կարելի է տեսնել ատրճանակներ, կալշնիկովներ, ռումբեր տարբեր վայրագության տեսարաններ: Այս ամենը ինձ շատ հուզեց, և ես մտածեցի, որ ժամանակն է, որ մարդկանց հրամցնենք ֆիլմեր՝ որոնք կանդրառանան մարդկանց պատմությունների, հոգեբանական և կենցաղային վիճակների մասին և ոչ թե կոմերցիոն ձևով վայրագությունը որպես ապրանք մեզ հրամցնեն: Սա գլոբալ առումով:
Երկրոդը անձնական պատճառներն են: Զարմուհիս՝ Վանիա Էքսէրճեանը, և հորեղբայրս՝ Հակոբ Էքսէրճեանը, 2004թ.-ին վայրագ ձևով սպանվեցին մի խելագարի կողմից, ով մեր հարևանն էր: Նա հարձակվեց ազգակիցներիս վրա և առանց պատճառի սպանեց նրանց:
Դա ինձ համար շատ մեծ տրավմա էր, որը մինչև օրս անշուշտ կրում եմ: Նրանց հիշատակը ոգեկոչելու համար, տասնամյակին՝ 2014 թ.-ին, ցանկացա խաղաղություն, սեր համերաշխություն մարդկային ջերմ հարաբերություն, և մարդկանաց հարցերով զբաղվող փառատոն հիմնել: Եվ այդպես 2014 թ.-ի մարտին իրականացրեցինք առաջին փառատոնը: Ինչպես նաև ունենք Վանիա Էքսէրճեանի անունով մրցանակ, որը ամբողջ անվանակարգերից ընտրում ենք կանանց բռնությանը դեմ թեմայով ֆիլմ:
-Այս տարի ի՞նչ առանձնահատկություն ունի փառատոնը
-Այս տարվա առանձնահատկությունն այն է, որ մենք մեր բացման երեկոն կանցկացնենք Նյու Յորքի ամենակարևոր Լինքլն՝ Էլինոր Բանին Մունրո ֆիլմ կենտրոնում (Elinor Bunin Munroe Film Center): Սա արվեստի մի առաձնահատուկ վայր է: Փառատոնը անցած տարիների համամատ առանձնանում է նաև, որ ցուցադրությունները կլինեն տարբեր հանրաճանաչ վայրերում: Տարբեր վայրեր գնալու առավելությունն այն է, որ լայնատարած մարդիկ են ընդգրկվում, նաև նոր գործընկերներ են ներգրավվում և ավելի է ընդգծվում փառատոնի համբավը: Հաջորդ առանձնահատկություններն բարձրորակ ֆիլմերն ու տարաբնույթ հանդիպումներն են ինչպես միշտ:
Ինչպես նաև սովորության համաձայն մենք լրագրողների և քննադատների համար մամլո ասուլիս ունեցանք Փետրվար 3-ին: Ահա եւ հաղորթագրությունը։ https://www.prlog.org/12808925-socially-relevant-film-festival-ny-unveils-seventh-edition-official-selection.html
-Արդյո՞ք բարդ չէ համատեղել դերասանական կարիերան և պրոդյուսերությունը, ո՞րն է առաջնայինը
-Իրականում ոչ, քանի որ ի սկզբանե ինքս եմ կազմակերպել, նույնիկս պրոդյուսերական մասը, օրինակ լիատմետրաժ HAIFA. ֆիլմի պրոդյուսրներից մեկը ինքս եմ եղել, ի դեպ այդ ֆիլմը մասնակցեց նաև «Կանի» կինոփառատոնին և ոչ թե պարզապես մասնակցել է, այլ ցուցադրվել է պաշտոնական ընտրության մեջ որը մեծ ձեռքբերում է: Այլ պրոդյուսերական գործեր ևս իրականացրել եմ թե՛ թատրոնի թե՛ կինոյի բնագավառում, սակայն անշուշտ առաջին նախընտրությունս և հատկությունս համարում եմ դերասանությունը:
Զբաղվածությունս շատ է, սակայն մեկը մյուսին չի խանգարում: Ներկայումս զուգահեռ նոր ՝ «Տերորիզմ» ներկայացումն եմ խաղալու, որին արդեն անդրադառձել եք` https://internews.info/columbia-university/ :
Մարտի 5-14-ը ներկայացումն է երկու օր հետո մարտի 16-22-ը փառատոնն է սկսվելու, այնուհետև ևս քիչ ժամանակ կունենամ հանգստի, և կաշխատեմ մի լիամետրաժ ֆիլմի վրա որը պետք է Հայաստանում նկարահանվի։
-Արդյո՞ք շատ ֆիլմեր կան Հայաստանից
-Փառատոնի հիմնադրման առաջին օրվանից ինձ համար պայման եմ դրել, որ պարտադիր հայկական թեմայով ֆիլմեր պետք է լինեն, լինի դա Հայաստանից թե սփյուռքից: Տարի եղավ որ մինչև տասնմեկ ֆիլմ էր մասնակցել՝ հիմնականում կարճամետրաժ: Այս տարի հինգ ներկայացված ֆիլմերից երեքն ենք ընտրել: Միքաել Պողոսյանի գլխավոր դերակատարությամբ՝ «Լորիկ» լիամետրաժ ֆիլմը, և երկու կարճամետրաժ ֆիլմեր ՝ Աննա Բայաթյանի «Խեցիի երգը», և Էմմա Կարապետյանի վավերագրական` «Հին ու նոր Կոնդը»:
-Նյու Յորքի նման մեծ քաղաքում, բավականին բարդ ինչ որ բան անելը, իսկ Ձեզ հաջողվել է հռչակավոր փառատոն հիմնել, ինչ՞ խոչընդոտներ կան
Միանգամայն ճիշտ եք և շատ ուրախ եմ որ արդեն յոթ տարի է կարողանում եմ պատվով իրականացնել այս փառատոնը, դա իր եզակի բարդությունն ունի, քանի որ ամեն օր ամեն մի վայրում իրականացվում է շատ լավ ու հետաքրքիր ծրագիր որը քո ծրագրի հետ կարող է մրցակցել և ժողովուրդը պետք է ընտրի ուր գնալ: Եվ քանի որ այս գործի մեջ մրցակցությունը մեծ է, այդ իսկ պատճառով ամեն բան խորքային աշխատանք է պահանջում: Մեր թիմը ջանասիրաբար աշխատում է: Մենք հիմնականում հիմնվում ենք նվիրատուների և հովանավորների վրա ում մշտապես անդրադառնում ենք, և շնորհակալ եմ առանց նրանց փառատոնն իրականացնել անհնար կլիներ:
Ինչպես նաև 42 ֆիլմեր տարածելը դա մեծ աշխատանք է, և շատ ոգևորված եմ, որ ռեժիսորները մեզ հետ համատեղ, ջանում են իրենց աշխատանքը տարածել: Ինչպես նաև ոգևորիչ է, որ կան երիտասարդ ռեժիսորներ ովքեր կենտրարոնանում են հենց մարդկային պատմուոյունների ու սոցիալական թեմաների վրա, որը ոչ բռնության քարոզ է: Ունենք նաև կայք, որտեղ օր օրի այցելուների թիվը ավելանում է, սա ևս շատ խրախուսիչ է: Մեզ մոտ տոմսերի գինը շատ մատչելի է ուսանողների և նախորդ տարիներին մասնակցած ռեժիսորների համար անվճար:
Թե քանի տարի կընթանա փառատոնը պարզ չէ, սակայն ուրախ եմ որ այս տարի ևս հույսով եմ կը կարողանանք իրականացնել այն:
-Ւ՞նչ կցանկանայիք ավելացնել
-Կցանկանայի ասել, որ դժբախտաբար շատ դժվար է ընտրություն անելը, որոշում կայացնելը հատկապես այս թեմայի մեջ, որի իմաստը պետք է շատ ընդգծվի և ընդհանուր պատկեր ներկայացվի: Եվ եթե ֆիլմը փառատոնում չի ընդունվում դա չի նշակաում ֆիլմը վատ է, այլ պարզապես այլ ասելիք ենք փնտրում որը անդրադառնում է կարեւոր սոցիլալական հարցերի շուրջ: Ուրախ կլինեմ, որ հայ ռեժիսորները ավելի շատ ֆիլմեր սկսեն ուղարկել մեզ: Սա հնարավորություն է հայկական ֆիլմը ներկայացնել համաշխարհային կոնտեքստում:
Աղբյուրը՝ InterNews.info
Շնորհակալ եմ հետաքրքիր հարցազրուցի համար:
