Իմ բանաստեղծական կոչը նվիրված` Ն. Փաշինյանին, Ա. Հարությունյանին, հայ զինվորներին՝ ժողովրդական վարպետ Գագիկ Հախվերդյանից

Սովորել եմ Մոսկվայի կուլտուրայի ինստիտուտում։ Մասնագիտությամբ ռեժիսոր կազմակերպիչ։ Սենեգալում 117 երկրների մեջ գրավել եմ առաջին տեղը։ Վիետնամի Խոշիմին քաղաքի և Հնդկաստանի Կալկուտա քաղաքի պատվավոր քաղաքացի եմ։ 1992 թ. – ին Շուշիի ազատագրումից հետո, առավոտյան ժամը 4 – ին փախած թուրքի գործիքով նվագել եմ ու մեր հերոսները պարել են քոչարի։ ՀՀ Լեգենդների այգում արժանացել եմ հուշաքարի և անվանական ծառի։ Ես խնդրում եմ, որպեսզի իմ գրածը լսելի լինի մեր սուրբ զինվորներին և հայ ազգին։ Լավ կլինի, որ այսպես համախմբված լինենք նաև հաղթելուց հետո։ Հարգանքներով` իմ սուրբ ազգի` խոնարհ ծառա` Գագիկ Հախվերդյան։

ԻՄ ՍՈՒՐԲ ԶԱՎԱԿՆԵ՛Ր, ՀԱՅՐԵՆԻՔԸ ՁԵՐ ԿԱՐԻՔՆ ՈՒՆԻ

Դարերից եկել, դարեր ենք գնում,

Հայոց մայրերը հերոսներ ծնում,

Մեր սարերի պես մեծ ու անսասան

Ոսոխին ջարդում՝ բիրթ ու անզգամ:

Չգիտեմ ինչու այդպես է լինում՝

Դարեր շարունակ պայքար ենք մղում՝

Հանուն հավատքի հավերժ ապրելու,

Քոչվոր ցեղերին ոչնչացնելու:

Աստված կարծես թե հային ստեղծել

Ու պատգամ որպես ճակատին գրել՝

Ազգիս սուրբ ձեռքով աշխարհը մաքրել

Տականքից, թուրքից, քոչվոր ցեղերից:

Այդպես է աստված փորձություն տվել

Ու իմ սուրբ ազգի ճակատին գրել:

Իմ սուրբ զավակներ, արցունքն աչքերիս՝

Կոկորդս սեղմում, ու ձեզ օգնելու Ես ելք չեմ գտնում,

Բառեր չեմ գտնում՝ Ձեզ գովաբանեմ,

Իմ սուրբ զավակներ, ասեք, իՙՙՙՙՙնչ անեմ:

Արհավիրք է սա իմ ազգի գլխին.

Աշխարհը չկար, աշխարհ ենք սարքել,

Ազգիս սուրբ բազկից շատերն են սատկել:

Դարեր ենք ապրել, դասեր չենք քաղել,

Մեր հսկա ենկրից՝ դավաճաններից

Էս օրն ենք հասել:

Հերիք է ազգիս փորձության տանես,

Ազգիս սերուցքը տեղահան անես,

Դարերից եկել, դարեր ենք գնում

Ու ձեր կուռ բազկից թշնամին դողում:

Մենք միշտ օգնել ենք ու հավատացել,

Երբ նեղն ենք ընկել, մենակ մնացել:

Մենք ենք մեր հույսը, Աստված է վկա,

Իմ հայ ժողովուրդ, չարիք թող չգա:

Փա՛ռք քեզ, հա՛յ զինվոր, ի՛մ սուրբ զավակներ,

Մենք միշտ հաղթել ենք, էլի կհաղթենք,

Մեր հայրենիքի, մեր նախնիների

Ու հերոսների պատիվը պահենք:

Գագիկ Հախվերդյան Վաղարշակի