Ասում են Արա Խզմալյանի ու Շուշանիկ Միրզախանյանի մոտ վայրի զգացումների անսանձ պոռթկում է առաջացրել Ազգային անվտանգության խորհրդի նիստում վարչապետ Նիկոլ Փաշինյանի ելույթը։ ՀՀ ԿԳՄՍ փոխնախարար-Հայաստանի ազգային կինոկենտրոնի տնօրենի ժ/պ տանդեմին առանձնապես է շոյել այն, որ ուղերձի «Ազգային արժեքներ» դասաբաժանման մեջ ազգային կյանքին, պատմությանը, վարքաբանությանը, մտածողությանը, հոգեբանությանը, նկարագրին ներդաշնակված, մեր ինքնության անքակտելի մաս կազմած կինոարվեստը ոչ միայն չի հիշատակվել որպես մշակութային, ազգային արժեք, այլև ամորֆ ձևակերպումային անդրադարձի չի արժանացել։
Հարկ է նշել, որ պետության ղեկավարի մակարդակով կինոն առաջին անգամ է մեզանում արժանանում նման վերաբերմունքի, ինչն ինքնին արտառոց բան է, մանավանդ երբ նկատի ենք առնում, թե ի՜նչ սարսափելի ծանր խնդիրների առաջ կանգնած հայաստանյան կառավարությունը, երբ երկրում քա՛ղց էր, մա՛հ, համաճարա՛կ, սրանից 97 տարի առաջ գնաց կինոարտադրություն հիմնելու գործին՝ ունենանալով արվեստի այդ տեսակի բացառիկ կարևորության գիտակցումը։
Ազգային անվտանգության խորհրդում հնչած ուղերձում կինոյի մասին լռությունը ցավալի վրիպո՞ւմ է, թե՞ գիտակցված անտեսում, միանշանակ պատասխանելը փոքր-ինչ դժվար է, բայց որ եղածը Ախզիկ-Շմիկ արատավոր երկյակի հանցավոր անգործության արդյունքն է նաև, կասկած չկա՝ հպանցիկ իսկ հայացք գցեք կինոկենտրոնի գործունեությանը, տեսեք, թե ինչ «թելեր» են մանվում այստեղ գրպանային հանձնաժողովների մասնակցությամբ, պետական միջոցների անարդյունավետ «պառկեցմամբ», մելատիպ ֆիլմերի ֆինանսավորմամբ, որն այդպես էլ հանրության դատին հանձնելու համարձակությունը չեն ունենում առ այսօր, շատ բան պարզ կդառնա։
Հեղինակ՝ Մարտին Հուրիխանյան
