Մշակույթը Արա Խզմալյանն է կինոյի հետ ունեցած իր անկապությամբ, սակայն կինոյի փողերով իր ու իր նմանների վոյաժներով, հյուրանոցների, քեֆերի ու տաղավարների վրա դրված գումարների մսխումներով, կինոյի փողերի փոշիացումների նկատմամբ ունեցած հավկուրությամբ, կինոյի մարդկանց մասին իր ստահոդություններով, փաստերը կեղծելով։ Սա կարծում է, թե եթե քաղաքական կոնյունկտուրայով օրենքն իր նկատմամբ հանդուրժող եղավ, այդ հանդուրժողությունն այդպես էլ անպատիժ է մնալու։
Հովհաննես Գալստյան
Մշակույթը անկախ Հայաստանում ամենածեծված տեղն է, որին անընդհատ նոր կարկուտներ են խփում։ Կոլեգաս ուղարկել է տխրահռչակ Արա Խզմալյանի հարցազրույցը Ա1+-ին, որի վերանգիրը հերիք է շարունակությունը չկարդալու համար՝ «Հետագա պետական աջակցության տրամաբանության մեջ առաջին տեղում պետք է լինեն այս իրավիճակում իրենց լավագույնս դրսևորած կազմակերպությունները»։ Դժվար եմ պատկերացնում ավելի նողկալի միտք, քան բառերի այս կույտն է։ Կյանքի նվազագույն փորձ ունեցող ցանկացած մարդ հասկանում է, որ Արվեստի պետական աջակցության տրմաբանությունը բացառապես մեկն է «ինքնուրույն ու յուրօրինակ արվեստագետների կողմից մնայուն արժեքների ստեղծմանը աջակցելը»։ Մնացածը տաֆտալոգիա է։ Սա չհասկանալու համար պետք է մտավոր դալտոնիզմով տառապել։
․
Սրանք նույն փոցխի վրա են կանգնում, ինչ նախկինները, բուծելով իշխանության քիմքին հաճելի, հետույքում տեղավորվող հպատակ «արհեստավարժների» տխուր ինստիտուտը։ Սրա պատճառով է, որ հետհեղափոխական Հայաստանում արվեստը կատարյալ անտարբեր է թե՛ ներհայաստանյան հասարակական կյանքում տեղի ունեցող իրադարձությունների, թե՛ համաշխարհային կատակլիզմների հանդեպ։ Արվեստը ուղղակի քնած է։ Որովհետև արվեստի համար կենսականորեն անհրաժեշտ պետական գումարները վստահված են միջակությունների, որոնք սատարում են յուրայիններին ու պատերազմում են չենթարկվողների դեմ։
․
Ի դեպ, կինոյին հասնելով, Խզմալյանը լռում է Վերաքննիչ պալատի կողմից բացահայտված և ԱԺ-ում հրապարակված, ֆիլմերում մի քանի հարյուր միլիոն (մեր գնահատմամբ կես միլիարդից ավելի) պետական ներդրումների մասին, որոնք սառեցված են կամ փոշիացված։ «Ասեմ, որ որևէ առանձնահատուկ վիճակ չկա: Ինչ վիճակում որ ամբողջ աշխարհն է, նույն վիճակում Հայաստանի կինոմատոգրաֆիան է», ակնհայտորեն ստում է նա: Աշխարհի կինեմատոգրաֆիան հոյակապ վիճակում է, այսօր ավարտվում է համաշխարհային խոշորագույն իրադարձություններից մեկը՝ Կաննի առցանց կինոշուկան, ուր գրեթե բոլորը միակարծիք էին, որ առցանց Կաննը օգնեց կինոյի մարդկանց արդյունքներ գրանցել, խնայելով ահռելի գումարներ ճանապարհածախսի, հյուրանոցների, քեֆերի ու տաղավարների վրա։ Իսկ Խզմալյանի սրտի փառատոն ոսկե ծիրանը հարկ չի համարել առցանց աշխատել, հասկանալով, որ այդպես չի ստացվի նույն խզմալյանի օգնությամբ քերել կինոյի պետական բյուջեն:
․
Հայաստանի պետական կինոկառույցը չկար Կաննում, գերադասել էր Խզմալյանի հետ միլիոններ մսխել Բեռլինի կինոշուկայում, որևէ արդյունք չգրանցելով։ Ուստի, ով խոսի համաշխարհային կինոյից, դուք սուս մնացեք, ձեր կառույցը այնքան տխմար է, որ շարունակում է կասեցրած պահել միջազգային կինոֆիլմի ֆինանսավորումը, այն դեպքում, երբ ձեր իսկ իրավաբանական վարչությունը այդ որոշումը անօրինական է որակել։ Այ էսքան անհեթեթ եք։
–
Հգ․ թրենդի մեջ
Ես՝ Աջափնյակ, Շինարարների, 8, կինս՝ Մարինեն Marine Zakaryan՝ կենտրոն, Ղուկասյան, 5 ու մեր երկու հրաշք դուստրերը` Annie Galstyan, Sona Galstyan, Նոր նորք, Մոլդովական, բնիկ Երևանցիներ ենք, սիրում ենք Երևանը, Երևանցիներին ու կտրականապես դեմ ենք պետական ջեբկիրությանը։ Ձեռքներդ հանեք մեր գրպաններից։
Հեղինակ՝ Մարտին Հուրիխանյան
