5 պատճառ, թե ինչու Նիկոլ Փաշինյանը պետք է մերժի Լուկաշենկոյի խնդրանքը այդ երկիր ՀԱՊԿ զորքեր մտցնելու վերաբերյալ. Հովսեփ Խուրշուդյան

5 պատճառ, թե ինչու Նիկոլ Փաշինյանը պետք է մերժի Լուկաշենկոյի խնդրանքը այդ երկիր ՀԱՊԿ զորքեր մտցնելու վերաբերյալ, առնվազն՝ հայկական զորաջոկատի մասով, եթե/երբ այդ հարցը մտնի ՀԱՊԿ օրակարգ․
1․ Բելառուսին որեւէ արտաքին վտանգ չի սպառնում, դրա վերաբերյալ բացի Լուկաշենկոյի մերկապարանոց հայտարարություններից չկա որեւէ ապացույց։ Լուկաշենկոին այդ զորքը պետք է սեփական ժողովրդի վրա կրակելու համար, քանի որ նա ուերէ երաշխիք չունի, որ դա կանեն տեղի ոստիկանությունն ու բանակը։

2․ Բելառուսում, հետընտրական այս կարճ ժամանակաշրջանում, իրականացել է իսկական հեղափոխություն մարդկանց մտքեորում, ինչն այլեւս անշրջելի է։ Ժողովուրդը զգաց սեփական ուժերի հզորությունը եւ ազատության ու համախմբման համը եւ եթե հանկարծ նրա դեմ ուժ կիրառվի, վստահաբար, դա կբերի կոշտ համաժողովրդական դիմադրության։ Եթե այդ ուժը կիրառեն ներքին զորքերը կամ բանակը, ապա դիմադրությունը կվերաճի քաղաքացիական պատերազմի, իսկ եթե դա անեն արտաքին ուժերը, օրինակ՝ ՀԱՊԿ-ը, ապա այդ դիմադրությունը կվերաճի ազգային-ազատագրական (ընդհուպ – պարտիզանական) պատերազմի։ Ու նման պայմաններում ակնհայտ է, որ կլինեն մեծածավալ զոհեր երկու կողմից ու հայ զինվորներին այնտեղ ուղարկելը կլինի ամենասխալ քայլը, որը մինչ այժմ արել է գործող իշխանույթունը՝ Թավշյա հեղափոխությունից ի վեր։ Ոչ մի հայ զինվոր որեւէ դեպքում չպետք է պատերազմի բարեկամ ժողովրդի դեմ՝ ինչ ճնշման էլ որ պետք չլինի դիմագրավել հանուն դրա։ Առավելեւս՝ չպետք է զոհվի հանուն ինչ-որ խեղկատակ դիկտատորի իշխանության պահպանման։

3․ ՀԱՊԿ-ը մեռելածին կառույց է, որի միակ “արժեքը” Հայաստանի համար մինչ այժմ եղել է այն, որ նրա փաթեթավորմամբ է ներկայացվել Ռուսաստանի կողմից Հայաստանին զենքի մատակարարումների զեղչված գները։ Մի բան, ինչը Ռուսաստանը կաներ նաեւ եթե մենք իր հետ ունենայիքն ընդամենը երկկողմանի ռազմական դաշինքի պայմանագիր։ Ավելին, ՀԱՊԿ անդամ որոշ երկրներ՝ իրենց բարձրաստիճան խոսափողների միջոցով մեկ անգամ չէ, որ հասկացրել են, որ չեն պատրաստվում երբեւէ պատերազմի մեջ մտնել որեւէ երկրի հետ (հասկացեք Ադրբեջանի կամ Թուրքիայի)՝ հանուն ՀԱՊԿ անդամ Հայաստանի։ Այդ կառույցը նաեւ երբեւէ հանդես չի եկել Հայաստանի օգտին։

4․ Առաջատար արեւմտյան երկրները եւ դրանց միավորումները՝ ԵՄ-ը, ԱՄՆ-ը, Մեծ Բրիտանիան եւ ուրիշներ, կոշտ դիրքորոշում են որդեգրել Բելառուսի ներկայիս նախագահի արկածախնդիր գործողությունների հանդեպ՝ ընտրությունները կեղծելուց մինչեւ սեփական ժողովրդի դեմ բռնաճնշումները, քաղաքական սպանություններն ու հալածանքները։ Ակնհայտ է, որ ցանկացած երկիր, որը զորք կմտցնի Բելառուս՝ կարժանանա կոշտ ճնշման, կդառնա իզգոյ։

5․ Վերջապես, ընտրություններից անմիջապես հետո ոչ բոլոր կողքից դիտողների համար կարող էր պարզ լինել, թե որքան պահանջարկված են փոփոխությունները Բելառուսի ժողովրդի համար եւ որքան քիչ ձայն է հավաքել իրականում Լուկաշենկոն այդ երկրում, ուստիեւ դեռ կասկածելի կարող էր լինել, թե Լուկաշենկոն չի կարողանա պահպանել իշխանությունը։ Դա կարող է հասկանալի դարձնել Նիկոլ Փաշինյանի՝ հետխորհրդային ավտոկրատիաների, Թուրքիայի եւ Չինաստանի հետ միասին Բելարուսի ավտոկրատին շնորհավորելու հանգամանքը։ Սակայն այժմ ակնհայտ է, որ Լուկաշենկոյի հեռացումը ժամանակի հարց է եւ անկախ նրանից, թե արտաքին քաղաքական որ վեկտորի հենքով լուծում կստանա խնդիրը (իհարկե, քիչ հավանական է, որ Կրեմլը կարողանա իրենով անել ընդդիմադիր շարժումը), այդ լուծման մեջ Լուկաշենկոն տեղ չի ունենալու։ Այլ բան է, որ նա դա դեռ չի հասկանում։