Հերթական անգամ համոզվում եմ, որ Հայաստանի համար նվեր էր ոչ միայն Ալիեւը, այլ նաեւ նվեր է Էրդողանը. Հովսեփ Խուրշուդյան

Հերթական անգամ համոզվում եմ, որ Հայաստանի համար նվեր էր ոչ միայն Ալիեւը, այլ նաեւ նվեր է Էրդողանը։
Ահավասիկ՝ վերջերս Հայաստանի օրինական եւ լեգիտիմ իշխանությունների դեմ “դժգոհություններ հայտնող”, իրականում այդ իշխանությանը թուլացնելուն միտված ներքին խժդժություններ կազմակերպող Կրեմլի գլխին սառը եւ շատ տեղին ու սթափեցնող ցնցուղ էր Էրդողանի հայտարարությունները, որոնք այլ կերպ, քան Կովկաս ներխուժելու սպառնալիք դիտարկել չի կարելի։

Այստեղ է, որ Պուտինինի հիշեցվեց, որ Հայաստանի իշխանություններին թուլացնելու փորձերը կարող են Հայաստանը թուլացնելու հետեւանք ունենալ, ինչը հղի է տարածաշրջանում կայունության խաթարմամբ եւ Ռուսաստնաի հարավային սահմանների անմիջական հարեւանությամբ նեոօսմանիստների ակտիվացմամբ։ Մանր ռազբորկաներին եւ քինախնդրությանը վերջ դնելու համար պարբերաբար էրդողանյան սառը ցնցուղները շատ օգտակար են պարոն Պուտինի համար։ Եւ իր հարավային ռազմական օկրուգում առաջին կարգի ռազմական տագնապ հայտարարելուց հետո պետք է որ տրամաբանական լինի Հայաստանի գնած ՍՈՒ-30-ների հաջորդ խմբաքանակի (եւս 8 հատ) մատակարարման արագացումը։ Խելք ունենան՝ մի 20 հատ էլ իրենց կողմից նվեր կտան։

Ճիշտ է, Թուրքիայի՝ տարածաշրջանային լիարժեք խուլիգանի վերածվելու գործընթացը ակտիվացավ ԱՄՆ-ում պահպանողական իզոլյացիոնիստների իշխանության գալուց հետո՝ հանձին Թրամպի, որը հետ քաշեց իր ղեկավարած գերտերությունը Մերձավոր Արեւելքից։ Այս իմաստով, այդ երկրի հայությունը, կարծում եմ, պետք է ամեն բան անի, որպեսզի Թրամպի պաշտոնավարությունը չերկարի եւ այս տարի նրան բարեհաջող փոխարինի Բայդենը։

Իսկ քանի դեռ ԱՄՆ չի վերադարձել տարածաշրջան (ամգամ Վրաստանի եւ Ուկրաինայի ՆԱՏՕ մտնելու եւ Վրաստանում ամերիկյան ռազմաբազա հիմնելու գործընթացներն են կանգնեցրել), տարածաշրջանային խուլիգանին սանձելու եւ տարածաշրջանային կայունությունն ու անվտանգությունը ապահովելու հարցում մեզ օգնող ցանկացած անվտանգային կենտրոնի հետ ռազմաքաղաքական համագործակցությունը անխուսափելի է եւ անհրաժեշտ։