«Կառավարությունը փոխել է իր ռազմավարությունը եւ գնում է իմունային պատնեշ ստեղծելու: Շատ ռիսկային ռազմավարություն է». Հովսեփ Խուրշուդյան

Հովսեփ Խուրշուդյանն իր ֆեյսբուքյան էջում գրել է.

-Արդեն պարզ է, որ կառավարությունը փոխել է իր ռազմավարությունը եւ գնում է իմունային պատնեշ ստեղծելու եւ դրանով համավարակի խնդիրը մեկընդմիշտ փակելու (աշնանը-ձմռանը նորից բռնկումների եւ կարանտինի հեռանկարը բացառելու) ուղղությամբ: Շատ ռիսկային ռազմավարություն է: Գուցե տնտեսապես արդարացված, սակայն առողջապահական համակարգը ակնհայտ է, որ չի դիմանալու վարակվածների թվի ճնշմանը, ինչի արդյունքում ունենալու ենք բազմաթիվ զոհեր, այդ թվում հատկապես այնպիսիք, որոնցից կարող էինք խուսափել, եթե պատշաճ բուժօգնություն տրամադրվեր:

Եթե շատ կոպիտ հաշվարկ անենք, հիմնվելով որոշ արտասահմանյան հետազոտությունների վրա, ըստ որոնց 10.000 արձանագրված վիրուսակիրի հետ մեկտեղ կարող ենք ունենալ առնվազն 150.000-200.000 չարձանագրված եւ ասիմպտոմ տանող վարակակիր (Լոս-Անջելեսի դեպքում, օրինակ, այս գործակիցը ոչ թե 15-20 է, այլ 30-50), ուրեմն 100.000-ի դեպքում կարող ենք ունենալ իմունային պատնեշ: Բայց դա նաեւ նշանակում է զոհերի ոչ թե պարզ բազմապատկում տասով (մոտ 1500 մարդ), այլ շատ ավելի, քանի որ դրանք լինելու են առողջապահական հզորությունների չբավարարելու պայմաններում:
Narek Veranyan -ը, որ ինձ համար որպես ոլորտի մասնագետ, մնում է առավել հավաստի եւ հեղինակավոր աղբյուրներից մեկը, կարծում է, որ անգամ 20 գործակիցը (գրանցվածների եւ իրական թվի միջեւ տարբերության) կարող է Հայաստանի համար կիրառելի չլինել եւ ավելի հիմնավոր է հաշվարկը կատարել մահերի թվի հենքով, որը հայաստանում համեմատաբար ցածր է, ինչից կարող է բխել, որ մեզանում թեեւ թեստավորում է քիչ է արվում, սակայն թիրախային եւ շղփաների համեմատաբար ճշգրիտ բացահայտմամբ: Սակայն, իմ համեստ կարծիքով, դա էլ է հարաբերական, քանի որ աշխարհի տարբեր ռեգիոններում եւ տարբեր ժամանակահատվածներում (ձմեռ-գարուն-ամառ տարբերությունը մեծ է, ինչի մասին կարծիքս գրել եմ դեռ 1-2 ամիս առաջ) մահացության տոկոսը այս հիվանդությունից, այն է՝ մարդկանց/ժողովուրդների դիմադրողականությունը, կարող է տարբեր լինել: Էլ չեմ խոսում սեռատարիքային կառուցվածքների տարբերությունների մասին:

Ինչեւէ, ջինը բաց է թողնված եւ իշխանությունները պետք է գոնե փորձեն նվազեցնել տարածման դինամիկան, աճի տեմպի կորը: Իմ պատկերացմամբ դրա համար անհրաժեշտ է.
1. Առնվազն խստորեն հետեւել, որպեսզի որեւէ զանգվածային միջոցառում տեղի չունենա՝ լինի դա ուրախ, թե տխուր առիթով: Թաղումները՝ 10 հոգուց ոչ ավել հարազատների ներկայությամբ: Ռեստորաններն ու սրճարանները պետք է փակել, մի կերպ կդիմանա մեր ժողովուրդը, տանը կսնվի, իսկ այդ ոլորտի հաստատություններին փոխհատուցումները տանելի բեռ կլինի բյուջեի համար: Կուտակումները վերահսկելու համար վերջապես պետք է գործարկել գեոլոկացիայով տեղորոշման մեխանիզմը, որն այդպես էլ չհասկացանք՝ ընդհանրապես կիրառվում է թե ոչ:
2. Իրար վարակելու արագությունը զսպելուց բացի կարեւոր է, որպեսզի վարակվողները թեթեւ տանեն վիրուսը, դրա համար պետք է ուժեղացնել բնակչության իմունիտետը: Առողջապահության նախարարությունը եւ պարետատունը պետք է լայն քարոզչական աշխատանք տանեն մարդկանց մեջ ճիշտ սննդակարգ պահպանելու, ամառվա ընձեռած սննդային եւ ջերմային/արեւանին հնարավորությունները օգտագործելով առողջ ապրելակերպ պահպանելու ուղղությամբ:
3. Այս մեկը՝ հակահամաճարակային կանոնները խախտող տնտեսվարողների հանդեպ լայնորեն լուսաբանվող պատժամիջոցները, արդեն արվում է:

Առողջ լինենք

Հեղինակ՝ Հովսեփ Խուրշուդյան