Վերջերս համացանցում հայտնվեց տեսահոլովակ, որտեղ դուք արտասանում էիք բանաստեղծություն Ռուսաստանը լքելու մասին, կասե՞ք ինչպես որոշեցիք Ռուսաստանից տեղափոխվել Հայաստան:
Նախ սկսեմ, որ Մոսկվա տեղափոխվել ենք ընտանիքով երբ 8 տարեկան էի: Կրթությունս ստացել եմ Ռուսաստանում՝ Լոմոնոսովի անվան պետական համալսարանում՝ որպես քաղաքագետ: Հայաստան վերադառնալու ցանկությունն առաջացել է հատկապես վերջին տարիներին, բայց հստակ որոշեցի միայն թավշյա հեղափոխության ընթացքում:
Այսինքն կարո՞ղ ենք փաստել, որ հեղափոխությունն իր կարևոր դերն ունեցավ հայրենադարձության գործընթացում:
Միանշանակ: Հեղափոխությունն արագացրեց վերադառնալուս գործընթացը. սպասվող ու արդեն ներկայիս իրականացող փոփոխությունների շնորհիվ է, որ որոշեցի թողնել աշխատանքս, կարիերաս և վերադառնալ արմատներիս:
Ունե՞իք ցանկալի աշխատանք Մոսկվայում:
Աշխատում էի որպես դասախոս Մոսկվայի ֆինանսաիրավաբանական համալսարանում և լավագույն հանրակրթական դպրոցներից մեկում: Վերջին 7 տարիների ընթացքում ձեռք եմ բերել փորձ քաղաքականության ոլորտում, աշխատել եմ պետդումայում որպես վերլուծաբան և ՀՀ դեսպանատանը որպես քաղաքական փորձագետ: Ունեի նաև նոր աշխատանքների առաջարկներ, որոնք մերժել եմ դեռ ապրիլին՝ ՀՀ վերադառնալու որոշմանս զուգահեռ:
Հետաքրքիր է, որ նույնիսկ 30-ը դեռ չբոլորած կարողացել եք հասնել նման արդյունքի: Ի՞նչ ապագա եք տեսնում Հայաստանի համար և ինչպիսին եք պատկերացնում հենց ձեր դերը մեր երկրում:
Իմ ապագան տեսնում եմ ազատ, անկախ Հայաստանում ու ինքս ուժերիս ներածին չափով անելու եմ ամենը, որ երկիրս լինի դեմոկրատական, որտեղ յուրաքանչյուր մարդ իրեն պաշտպանված կզգա, զերծ կլինի արտաքին խոչընդոտներից ու կձգտի դառնալ այնպիսին, որ աշխարհի ցանկացած երկրում իրեն հայ համարող մարդ ցանկանա վերադառնալ ու զարգացնել Հայաստանը միասին: Նիկոլ Փաշինյանը արդեն բազմիցս նշել է, որ ամեն ինչ անելու են բազում երիտասարդների մեր երկիր վերադարձնելու ուղղությամբ, պրն Փաշինյանը ճիշտ էր իմ հարցում, ես մեկն եմ վերադարձողներից, ու դեռ շատերը կգան:
Չե՞ք կարծում, որ սփյուռքում շատ երիտասարդներ արդեն ունեն կրթություն, աշխատանք, ու գուցե նրանց համար դժվար լինի ինտեգրվել Հայաստանին: Ի՞նչ մոտիվացիա պետք է նրանց դրդի վերադառնալ:
Գիտեք, իրականում հեշտ է ապրել արդեն պատրաստի երկրում, որտեղ պետությունն արդեն մտածել է, թե ինչպես հոգալ քո բարօրության մասին, տալ լավագույն կրթությունը, ապահովել աշխատանքով, տալ հնարավորություններ և այլն, բայց կարծում եմ՝ յուրաքանչյուր հայի մտքով կյանքում գոնե մեկ անգամ անցնում է վերադառնալ ու կյանքը նորից սկսել Հայաստանում: Գուցե մեր երկիրը դեռ շատ բացթողումներ ունի, բայց խոչընդոտներ կան ամենուր, ամենազարգացած եվրոպական երկրներում նույնիսկ, բայց մեզ մոտ կա մի բան, որ, կարծում եմ, ոչ մի հայ չի գտնի այլ ափերում, ու դա հայ մարդն է, հայի վերաբերմունքը, օգնելու պատրաստակամությունը և ուղղակի հարազատությունը: Գուցե նկատած կլինեք՝ որ երկիր էլ գնանք, մեզնից անկախ փնտրում ենք հայի աչքեր, որ գոնե մեկի հետ հայերեն խոսենք ու հայրենիքի կարոտն առնենք ինչ-որ չափով: Կարծում եմ հենց մոտիվացիան պետք է լինի քոնը, քո սեփականը, քո սեփական երկիրը քո երազած պետությունը դարձնելու մղումը:
Հուսանք, որ թեկուզ հենց ձեր խոսքերից ոգեշնչված արտերկրում ապրող մեր հայրենակիցները կցանկանան վերադառնալ ու ձեր պես նոր կյանք սկսել Հայաստանում: Ի՞նչ խոսքեր կուղղեիք մեր ընթերցողներին:
Ցանկացած մարդ ինքն է որոշում՝ որտեղ անցկացնել իր կյանքը, բայց երկրում իսկապես իրավիճակ է փոխվել ու դա ըստ իս պետք է նոր հույսեր, ակնկալիքներ տա ցանկացած հայի գալ և ստեղծել կյանքն այստեղ, քանի որ կարծում եմ նույնիսկ նոր քաղաքական, հասարակական, բիզնես հնարավորություններ են բացվում բոլորիս առաջ և կոռուպցիայի, բարձր հարկերի և նման այլ պատրվակներով Հայաստանից հեռացող մարդկանց նոր շանս է ընձեռվում կարողանալ երջանիկ ապրել հենց Հայաստանում:
Պատրաստեց՝ Էմմա Կարապետյանը
