Ես ցանկանում էի լոկ այն փորձել ապրել, ինչն ինքնաբերաբար իմ միջից դուրս գալ էր ուզում։ Ինչո՞ւ էր դա այդչափ դժվար։
Բանաստեղծները, երբ նրանք վեպեր են գրում, աշխատում են այնպես անել, որ ասես իրենք Աստված լինեն և ի զորու որևիցե մարդու պատմությունն ամբողջության մեջ մի հայացքով ընդգրկել ու ըմբռնել և բանն այնպես ներկայացնել, որպես թե Աստված ինքն այն պատմելիս լիներ, առանց դույզն-ինչ շղարշաքողի, ամեն ինչում իմաստահեղց ու ըստ էության։
Յուրաքանչյուր ոք, սակայն, ոչ միայն հենց ինքն է, որ կա, նա նաև եզակի է, միանգամյա, կատարելապես յուրահատուկ, ամեն առանձին դեպքում անկրկնելի ու նշանակալի մի կետ, ուր աշխարհի երևույթներն են խաչվում, այսպես միայն մեկ անգամ և այլևս երբեք չեն կրկնվում։
Յուրաքանչյուրի մեջ հոգին կերպարանք է ստանում, յուրաքանչյուրի մեջ տառապում է արարչագործված էակը, յուրաքանչյուրի մեջ մի-մի Փրկիչ է խաչված։
Մենք կարող ենք իրար հասկանալ, սակայն մեկնել, ցուցանել յուրաքանչյուրս կարող ենք միայն ինքներս մեզ։
Բայց չես կարողանում կարևոր բաների համար ներողություն հայցել:
Սոսկ այն միտքն արժեք ունի, որով մենք ապրում ենք։
Ինքդ քեզանից հեռանալը մեղք է։ Մարդս պետք է ամբողջապես ինքն իր մեջ ներթափանցել կարողանա, ինչպես կրիան։
Մեր մեջ՝ ներսում, կա մեկը, որ ամեն ինչ գիտե, ամեն ինչ ուզում է, ամեն ինչ ավելի լավ է անում, քան մենք՝ ինքներս։
Մենք միշտ է էլ շատ նեղ ենք գծում մեր անհատականության սահմանները… Մենք մեր բնավորության հաշվի մեջ ենք մտցնում միայն այն, ինչը մենք որպես անհատականություն, զանազանություն կամ շեղում ենք ընկալում։
Որտե՞ղ է այդ դեպքում երջանկության արժեքը։ Էլ ինչին ենք մենք դեռ ձգտում, երբ արդեն իսկ ամեն ինչ մեր մեջ կազմ ու պատրաստ ունենք։
Դուք սակայն չպետք է բոլոր երկոտանիներին, որ երթևեկում են այնտեղ փողոցներում, որպես մարդ ընկալեք, հենց միայն այն բանի համար, ինչ է թե նրանք ուղղաձիգ դիրքով են քայլում։ Բայց նրանցից յուրաքանչյուրի մեջ առկա են մարդ դառնալու հնարավորությունները, բայց միայն այն ժամանակ, երբ նա նախազգում է դրանք, երբ մասամբ նույնիսկ դրանք գիտակցել է սովորում, միայն այդժամ այդ հնարավորությունների նրան են պատկանում։
Շատերն այնպես հմայքով հրաժարվում են թռչելու մտքից և գերադասում են օրենսդրական հրահանգների հիման վրա մայթեզրերին թափառել։
Դուք այն պատճառով եք երաժշտությունը սիրում, որովհետև այն բարոյականություն չի քարոզում։
Պետք չէ ձեզ ուրիշների հետ համեմատեք, և երբ բնությունը ձեզ որպես չղջիկ է ստեղծել, դուք չպետք է ցանկանաք ձեզ ջայլամ երևակայել։
Երբ մենք ատում ենք մի մարդու, ապա ի դեմս նրա մենք ատում ենք մի բան, որը մեր նեսրում է, մեր մեջ է նստած։
Չկա մեկ ուրիշ իրականություն, քան այն, որը մենք մեր մեջ ենք կրում։
Սերը չպետք է խնդրի, ոչ էլ պահանջի։ Սերը պետք է ուժ ունենա, ինքն իր նկատմամբ ինքնավստահ լինելու։
Նա սիրեց ու միաժամանակ ինքն իրեն վերագտավ։ Մարդկանց մեծամասնությունը, սակայն, սիրո մեջ ինքն իրեն կորցնում է։
Ոչ ոք իրեն չվերաբերող բաների մասին երազ չի տեսնում։
