ՀԱՐՑԵՐ, ՀԱՐՑԵՐ, ՀԱՐՑԵՐ

«Ազգային կինոկենտրոնում ջանասիրաբար կոծկվում են կորոնավիրուսի հաստատված դեպքերը և մեկուսանալու փոխարեն շարունակվում են հաճախումները աշխատանքի», -ֆեյսբուքյան իր գրառումով հավաստում է Սաթիկ Ստեփանյանը։

Դիմադարձում 1 Իսկ Շուշանիկ Միրզախանյանի օրոք ի՞նչը չի կոծկվում ազգային կինոկենտրոնում, որ չգիտես ում շուն կորոնավիրուսի փաստը չկոծկվի։

Կոծկման միտումնավորությունը  հիմք ընդունելով՝ Ս․Ս․-ն  համարձակվում է  հարցնել․  «Կարելի՞  է ենթադրել  ինչու»  ու  երևակայելով, որ կինոյի Շուշոյից  վախ  չունի, ինքն էլ  պատասխանում է․  «Իհարկե՝ վախենում է պատասխանատվությունից, որը սահմանվել է ՀՀ կառավարության կողմից, Հայաստանում համաճարակի ահագնացող վտանգի դեմն առնելու համար»:

Դիմադարձում 2․  Իսկ ՀՀ կառավարությունն այդ ի՞նչ է ներկայացնում  իրենից, որ կինոյի  Շուշոն վախենա  նրանից։ Ինքը «Սուսերով պարը» կինոնկարի 100 միլիոնը  մարսած ունի՝ շատ էլ թե գործը քննչական կոմիտեում է, ինքը վերջին երկու տարվա կտրվածքով կես միլիարդի չափ գումար ունի պառկացրած ավարտ չունեցող կինոնախագծերում, որոնք պետական միջոցների նպատակային փոշիացման իրենց «կոչվածությունն»  են սկսել վեր հանել՝ պետությունից նորանոր գումարներ կորզելու հստակ միտվածությամբ ու արախզմալյանների  դիլետանտության ու  դանդալոշության  արդյունքում

«Ազգային կինոկենտրոնը մշակութային կառույց է», -միամտություն ունի հավաստելու Ս․Ս․-ն՝ այս անգամ մեզ դիմադարձելու տեղ չթողնելով ընդամենը մի քանի տող ներքևում իր իսկ բերած հետևյալ հավաստումով․ «Ազգային կինոկենտրոնի ներկայիս գործառույթները ընդամենը էլեկտրոնային նամակագրություններ են կինոնախագծերի հայտատուների հետ, հաշվապահություն և դատական պրոսեցների մեջ խրված կառույցի փաստաիրավաբանական գրագրություններ»:

Այսքանից հետո կարելի էր ժպիտով կարդալ Ս․Ս․-ի ֆեյսբուքյան գրառման հետևյալ հետյալ հարցադրումը․ «Ո՞րն է անհրաժեշտությունը, որ այս պրիմիտիվ գործառույթների համար 2 տասնյակ աշխատակիցների առավոտից մինչև ժամը 18:00-ն, ժ/պ տնօրենը պարտադրում է ներկայանալ աշխատանքի», եթե հասկացած լիներ, որ Շ․Մ․-ի նմաններին  նման հարցեր չեն տալիս, որովհետև նրա նմաններն անօրենությունների ալֆան ու օմեգան են, քանի դեռ երկիրը խարխափում է նրա նմանների ոտքերի տակ քարշ եկողների գործած որոգայթներում։

Հեղինակ Մարտին Հուրիխանյան