Հայ կի­նո­յի ա­ռայժմ հա­վեր­ժա­կան ժ/պ-ն ու նրա ձա­խա­վեր գոր­ծու­նեու­թ­յու­նը

Աշ­խա­տան­քի վատ կա­ռա­վար­մա­նը մենք լայն անդ­րա­դարձ չենք կա­տա­րում՝ հա­տուկ դի­տա­վո­րու­թյամբ չխո­սե­լով կա­մա­յին գրա­ֆի­կով աշ­խա­տան­քի ներ­կա­յա­ցող ժ/պ-ի խա­նա­կան հա­կում­նե­րի, աշ­խա­տա­ժա­մա­նա­կից դուրս աշ­խա­տող­նե­րին բա­նեց­նե­լու, նրանց հետ ար­հա­մար­հան­քով հա­րա­բեր­վե­լու, բարձր տո­նով խո­սե­լու, իր չի­մա­ցածն ու չկա­րո­ղա­ցա­ծը աշ­խա­տող­նե­րի գլ­խին բար­դե­լու ու բա­զում այլ բա­նե­րի մա­սին, քան­զի միակ բա­նը, ո­րին փայ­լուն տի­րա­պե­տում է, ինտ­րիգ­ներ հյու­սելն է, մե­կին մյու­սի դեմ լա­րե­լը, յու­րա­քան­չյու­րի հետ հար­ցերն ա­ռան­ձին-ա­ռան­ձին պար­զե­լը, վար­չա­կան ռեւ­սուրս­նե­րի գոր­ծադր­մամբ մարդ­կանց թույլ լա­րե­րի վրա խա­ղա­լը։ Իր չկա­յա­ցա­ծու­թյամբ այս կինն այն­քան խո­րա­միտ է, որ չնա­յած կի­նո­կենտ­րո­նում աշ­խա­տան­քի անց­նե­լու ե­րեք տա­րի­նե­րին, մինչև այժմ «Հայկ» ստու­դիա­յում պա­հում է աշ­խա­տա­սե­նյա­կը «տնօ­րեն՝ Շ. Միր­զա­խա­նյան» մա­կագ­րու­թյու­նով՝ փո­խա­րենն այդ­պի­սին՝ ցու­ցա­նա­կը, չու­նե­նա­լով կի­նո­կենտ­րո­նում։ Հենց միայն սույն փաս­տը խո­սում է այն մա­սին, թե նա որ­քան օ­տար է զգում ի­րեն կի­նո­կենտ­րո­նում ու ինչ դա­վա­դիր մտադ­րու­թյամբ է կա­ռուց­ված­քա­յին փո­փո­խու­թյուն­ներ փոր­ձում ի­րա­կա­նաց­նել կազ­մա­կեր­պու­թյու­նում, երբ կա­տա­րյալ ա­պօ­րի­նու­թյամբ ե­րեք տա­րի մնում է տնօ­րե­նի ժա­մա­նա­կա­վոր պաշ­տո­նա­կա­տա­րի ո­րա­կում, ներ­քաշ­ված է դա­տա­կան գոր­ծըն­թա­ցի մեջ, ինչն ար­դեն իսկ ան­հա­մա­չափ է դարձ­նում նրա գոր­ծո­ղու­թյուն­նե­րը, ի­րա­վուն­քի տե­սա­կե­տից ոչ թե խո­ցե­լի, այլ՝ խոց­ված։

Կեր­պա­րա­յին ա­ռու­մով թե­րատ կլի­ներ Շ. Միր­զա­խա­նյա­նը, ե­թե չանդ­րա­դառ­նանք նրա գոր­ծու­նեու­թյան ան­բա­ժա­նե­լի մաս կազ­մող ստա­խո­սու­թյու­նը։ Բա­ցեք կի­նո­կենտ­րո­նի ֆեյս­բու­քյան է­ջը, որ­տեղ յու­րա­քան­չյուր ոչ միայն տող, այլև բառ նրա բա­ցա­ռիկ հա­մա­ձայ­նու­թյամբ է միայն տեղ գտ­նում, ու կի­մա­նաք, որ կի­նո­կենտ­րո­նում «ֆիլ­մե­րի վե­րա­կան­գն­ման և թվայ­նաց­ման կարևոր գոր­ծըն­թա­ցը» սկս­վել է 2018 թվա­կա­նից, և սա այն դեպ­քում, երբ իր ողջ ա­րա­տա­վո­րու­թյամբ ու փաս­տա­կան ձա­խո­ղու­մով հան­դերձ այն սկս­վել է… 2006 թվից, իսկ միր­զա­խա­նյա­նա­կան ժա­մա­նակ­նե­րի ար­դյունք է ներ­կա­յաց­վում լե­հա­կան, կրկ­նում ենք, լե­հա­կան FIXAFILM ըն­կե­րու­թյան կող­մից վե­րա­կան­գն­ված և թվայ­նաց­ված Սեր­գեյ Փա­րա­ջա­նո­վի «Հա­կոբ Հով­նա­թա­նյան» (1967 թ., 10 րո­պե) վա­վե­րագ­րա­կան կի­նոն­կարն այն դեպ­քում, երբ դրա վերջ­նար­դյուն­քին նա­խոր­դել էին ըն­կե­րու­թյան հետ նախ­կին տնօ­րե­նու­թյան կող­մից պայ­մա­նա­վոր­վա­ծու­թյուն­նե­րի ու հա­մա­ձայ­նե­ցում­նե­րի տա­րի­ներ ու Շ. Միր­զա­խա­նյա­նի շնորհ­քը կամ աշ­խա­տան­քի ար­դյուն­քը չէ Ս. Փա­րա­ջա­նո­վի ստեղ­ծա­գոր­ծու­թյան վե­րա­կանգ­նումն ու թվայ­նա­ցու­մը. պար­զա­պես աշ­խա­տանք­նե­րի ամ­բող­ջաց­ման ժամ­կե­տի սոս­կա­կան հա­մընկ­նում է ե­ղել։

Ի մի­ջի այ­լոց, լր­ջա­գույն տագ­նապ կա, որ սույն ֆիլ­մը փա­ռա­տո­նից փա­ռա­տոն տա­նող ու դրա­նով ներ­կա­յա­նա­լու խն­դիր լու­ծող Շ. Միր­զա­խա­նյանն այս­պես շա­րու­նա­կե­լու դեպ­քում կա­րող է ու­նե­նալ ան­ձի երկ­վու­թյուն ու ժա­մա­նա­կի ըն­թաց­քում ի­րեն նույ­նա­կա­նաց­նել ֆիլ­մի հե­ղի­նա­կի հետ՝ ան­գամ չվա­րա­նե­լով սե­ռե­րի տար­բե­րու­թյու­նից, մտա­ծե­լով, որ սա էլ կա­րե­լի է սվա­ղե­լով անց­կաց­նել։

Թվայ­նաց­ման մա­սին այս­պես բարձ­րա­ձայ­նող ու ի­րա­կա­նում փաս­տո­րեն ստող Շ. Միր­զա­խա­նյա­նին բա­րե­կա­մա­բար կա­րե­լի էր խոր­հուրդ տալ Թու­մա­նյա­նի 150-ա­մյա­կի կա­պակ­ցու­թյամբ ոչ թե վեց հա­րյուր օ­րի­նա­կով գրո­ղի ստեղ­ծա­գոր­ծու­թյուն­նե­րի հի­ման վրա ստեղծ­ված ա­նի­մա­ցիոն ֆիլ­մե­րի պատ­կե­րա­ձայ­նա­յին խո­տան ո­րա­կա­վոր­ված DVD տար­բե­րակ­նե­րին դեռ կար­դալ չի­մա­ցող օ­տա­րազ­գի ե­րե­խա­նե­րի հա­մար նա­խա­տես­ված ռու­սե­րեն են­թագ­րեր ա­վե­լաց­նել, տի­րա­ժա­վո­րել ու պե­տա­կան մի­ջոց­նե­րը փաս­տա­ցի ջու­րը լց­նել, այլ այդ գու­մար­ներն ուղ­ղոր­դել դրանց պատ­շաճ թվայ­նա­ցումն ա­պա­հո­վե­լուն ու պահ­պա­նե­լուն, թե­պետ թվայ­նա­ցու­մից բար­բա­ռող սույն ժ/պ-ն ան­գամ գա­ղա­փար չու­նի, որ դրա հա­մար պի­տի անհ­րա­ժեշտ սար­քա­վո­րում­ներ, ժա­մա­նա­կա­կից տեխ­նո­լո­գիա­ներ օգ­տա­գոր­ծել, մաս­նա­գի­տա­կան ռե­սուրս­ներ, հիմ­նա­նյու­թե­րի թվայ­նաց­ման տեխ­նի­կա­կան փոր­ձա­գի­տու­թյան ար­հես­տա­վարժ մաս­նա­գետ­ներ, ի վեր­ջո ժա­մա­նա­կա­կից կի­նո­լա­բո­րա­տո­րիա ու­նե­նալ և ոչ թե անձ­նա­կան քի­նախ­նդ­րու­թյան ու վրեժխ­նդ­րու­թյան դրդ­մամբ կի­նո­կենտ­րո­նի փոր­ձա­գետ մաս­նա­գե­տի վեր­ջը տալ՝ կր­ճա­տու­մի ճա­նա­պար­հով։

Շարունակությունն այստեղ