Սարաևոյում մեկնարկած փառատոնով դարձյալ հայ կինոյի, կինոկենտրոնի հիմնախնդիրներին է անդրադարձել կինոռեժիսոր Հովհաննես Գալստյանը՝ ֆեյսբուքյան իր էջում փաստելով, որ Շ․ Միրզախանյանի օրոք «ՀՀ պետբյուջեից կինոյին հատկացվել է մոտ 3.000.000.000 / երեք միլիարդ ՀՀ դրամ։ Մեր ֆեդերացիայի տվյալներով, այս պահին կան երեք տասնյակ անավարտ ֆիլմեր՝ սառեցված ահռելի պետական կապիտալով։ Մեծ մասի հեղինակները անփորձ մարդիկ են, թայֆայի հաճախորդներ, ոմանք ոչ թե մեկ, այլ մի քանի անավարտ ֆիլմ ունեն։ Այդ ֆիլմերի մեծ մասը չեն ավարտվելու, չեն ցուցադրվելու փառատոներում, շուկաներում, վարձույթում, հեռուստատեսությամբ, ոչ մի տեղ։ Այդ գումարը գրվելու է ավազին։
Կաննը, Սարաևոն, Եվրոպայի այն շուկաներն են, որտեղ արտադրողները պիտի ֆինանսավորում գտնեն կիսատ ֆիլմերի համար։ Մրցունակ ֆիլմերի, ոչ այն զառացանքի, որը ֆինանսավորում է կինոկենտրոնը։ Բայց եթե ձեր տխմար հանձնաժողովները չնչին գումարներ են տվել անփորձ արտադրողներին, կախման մեջ դնելով նրանց ու կախելով նրանց ֆիլմերը օդում, գոնե խելքներիդ չի՞ հասել հուշել ինչ անեն կիսատ ֆիլմերի հետ։ Ինչո՞ւ դրանք չկան Սարաևոյում։
Մի օր, երբ ՀՀ կառավարությունը հասկանա, որ առաջընթացի հիմքում կտրոն տպելը չի, տույժը, տուգանքը, ագրեսիվ հարկահավաքությունը չի, այլ հավաքածը կառավարելու ունակությունն է ու հարցնի՝ ո՞ւր են կինոյին տված 3 միլիարդի արդյունքները, դուք, անլեզու տխմարներ, ի՞նչ եք պատասխանելու»։
Հովհաննես Գալստյանի գրածի շարունակությունը հետաքրքրիր չէ։
Հետաքրքիր չէ այն առումով, որ քնարական զեղումներ են օրենքի առաջ մեղավորների հնարավոր պատասխանատվություն կրելու մասին։
Ի՜նչ պատասխանատվության մասին է խոսքը, երբ տարի տարու վրա սառեցված գումարները Շ․ Միրզախանյանի ջանքերով գումարային նոր արտահայտություն են ստանում, իսկ ոլորտում եղած անտերության համար անմիջական պատասխանատու ՀՀ ԿԳՄՍ նախարարության հեչ պետքն էլ չէ։
Ասում եք՝ բա իրավապահ մարմինները՞։
Իրավապահ մարմիններն ի՞նչ։
Ասենք թե միամտություն ունեցան ու ասվածը դիտարկեցին որպես հաղորդում հանցագործության կամ հնարավոր հանցագործության մասին։ Բա որ Շուշիկն ելավ-հասավ իրենց դռները, ո՞ր մի լուսամուտով են փախչելու, ո՞ր մի ծակն են մտնելու։
Հեղինակ՝ Հուրիխանյան
