Ինձ չմոտենաք, ես վախենում եմ ձեզնից… «Անհամբեր սպասում եմ էն օրվան, թե երբ էս անտեր համազգեստը կհանեմ վրայիցս ու, որպես ազատ քաղաքացի, կգնամ էս երկրից»,- անկեղծացավ ոստիկանության ծանոթ մի կապիտան, ով գրեթե մեկ շաբաթ է՝ հանրահավաքներից տուն չի գնում:
Պատմեց, որ ավարտել է ՀՀ Ոստիկանական ակադեմիան եւ 5 տարի պայմանագրային ժամկետով աշխատանքի անցել համակարգում: Ժամկետը լրանալու է այս տարվա սեպտեմբերին, որից հետո վկայականը կհանձնի, ոստիկանության հետ պարտք ու պահանջները կփակի եւ ընտանիքի հետ կարտագաղթի երկրից:
«Էնքան զզված եմ, որ գնալուս օրերն եմ հաշվում: Հինգ տարվա ընթացքում էնքան հանրահավաքներ ու միտինգներ եմ ցրել, որ, եթե գրելու լինեմ, մի քանի հատորանոց գրքի նյութ կլինի: Դուք մեզ մեղադրում եք, վիրավորում, հայհոյում, բայց գոնե փորձո՞ւմ եք մեր դրության մեջ մտնել, մեր հոգեվիճակը հասկանալ»:
Պատմեց, որ երբ փորձել են Մաշտոցի պողոտան ազատել կենդանի պատից, շարքից մի աղջիկ լաց է եղել: Ասել է՝ խնդրում եմ ինձ չմոտենաք, ես վախենում եմ ձեզնից:
«Ոնց որ սառը ցնցուղ պահեին վրաս. գիտակցական ողջ կյանքումս պաշտպանել եմ աղջիկներին, նրանց սիրել, կռիվների մեջ ընկել, բայց ստացվում է՝ էնքան բոբո եմ, որ քրոջս տարիքի աղջիկը, փոխանակ իրեն պաշտպանված զգալու, ինձնից վախենում է»: Կապիտանի համար ոստիկան դառնալը ո՛չ նպատակ է եղել, ո՛չ էլ մանկության երազանք: Ստացվել է: Ու հիմա իրեն չի ներում, որ, լսելով մտերիմներին, ընտրել է այդ մասնագիտությունը:
«Կարծում եք հե՞շտ է դեմ գնալ ժողովրդին: Գիտե՞ք այս օրերին, փշալարի հակառակ կողմում քանի ծանոթ տղերքի եմ հանդիպել: Գլուխս կախել եմ, հենց զգացել եմ, որ հայացքով ուզում են բռնեն:
Ինձ նվաստացած ու հանցագործ եմ զգում պահվածքիս համար, բայց ի՞նչ կարող եմ անել, աշխատանքս է պահանջում, հրաման եմ կատարում: Ոչինչ, բան չմնաց, էս վիրավորանքն էլ կուլ կտամ ու մի քանի ամսից հաշիվներս կմաքրեմ համակարգի հետ: Դա իմը չէ…»։
Կապիտանի պատկերացումները հայ ոստիկանի մասին իրականության հետ եզրեր չունեն: Ասաց՝ Հայաստանի ոստիկանությունը մեկ անձի պաշտպանության համար է:
Internews.info-ին ուղղարկել է Հեղինե Պարսամյանը:
