Վերջերս կայացավ «Գտնված երազը» ներկայացման պրեմիերան, ո՞ւմ մտահղացումն էր, ովքե՞ր են ընդգրկված թիմում, հանդիսատեսին ներկայացված անակնկալները․․․ InterNews.info-ին պատմում է դրամատուրգ, թատերագետ Անուշ Ասլիբեկյանը:
«Գտնված երազը» հեքիաթը պիեսի վերածելու առաջարկ ստացա Խամաճիկների թատրոնից: Բեմադրիչ Լիլի Էլբակյանը հայտնեց, որ գաղափարն իր և մուլտֆիլմի ստեղծող Դիլաքյան եղբայրներինն է, նրանք նախնական պայմանավորվածություն ունեին: Առաջարկն ինձ շատ ոգևորեց, քանի որ իմ և մի քանի սերնդի ամենասիրելի մուլտն էր: Մեծ սիրով սկսեցի աշխատել պիեսի վրա, գրվեցին տարբերակներ, և շնորհիվ թատրոնում իշխող մթնոլորտի, Լիլիի պրոֆեսիոնալիզմի, նրա ընձեռած ստեղծագործական մեծ ազատության, կարծում եմ, գործը գլուխ բերեցինք:
Արդյունքում ստացվեց մի կախարդական ներկայացում, որտեղ օգտագործված են բեմանկարչական զանազան, գրեթե անհնար թվացող հնարանքներ՝ շնորհիվ բեմանկարիչ Գարեգին Եվանգուլյանի, ամբողջ ներկայացումն ընթանում է Ռուբեն Հախվերդյանի ծանոթ ու սիրելի երգերով, որոնց գործիքավորումը կատարել է երգչուհի, կոմպոզիտոր Էվա Ոսկանյանը, նաև Լիլին ներկայացումը հագեցրել է հրաշալի անիմացիոն տեսարաններով, որը ապահովել է Մուշեղ Գարուկյանը, այնպես որ երբեմն հանդիսատեսը չի հասցնում զգալ երբ ավարտվեց բուն տիկնիկային տեսարանը, երբ հերոսները հայտնվեցին մուլտիֆիլմում: Ներկայացման վրա աշխատել է իսկապես փայլուն պրոֆեսիոնալների թիմ:
Թվում է՝ մանկական ներկայացում է, ավելի հեշտ պետք է լիներ, սակայն աշխատանքն իսկապես շատ էր տարբերվում մինչև այժմ տարբեր ռեժիսորների հետ համագործակցության իմ փորձից, որը վերաբերվում է ավելի շատ դրամատիկական բեմին: Մանուկների հետ պետք է ծայրահեղ ազնիվ լինել: Նրանց հետ խոսելիս պետք է ուղերձներ ունենալ, սովորեցնել, միաժամանակ հետաքրքրել:
Գերխնդիր ունեինք՝ հոգեհարազատ մնալ մուլտֆիլմի ստեղծողների ոճին: Սակայն մուլտը ընդամնեը 9 րոպե է տևում, իսկ մանկական ներկայացումն առնվածն 40-50 րոպե պիտի տևեր:
Աշխատանքի ընթացքում հասկացա, որ իմ գործառույթը ինսցենիրովկա անողից, այսինք բեմի համար չգրված նյութը բեմական տարբերակի վերածողից վերաճեց բուն ստեղծագործականի, քանի որ հարկ եղավ նոր տեսարաններ, նոր սյուժետային գիծ ավելացնելու, անգամ նոր հերոս ստեղծեցի, դա սև կատուն է՝ Մռռանը, որն էլ պատմում է այս ամբողջ պատմությունն ու ակտիվ դերակատարում ունենում հերոսների գործողություններում: Մեր Մռռանը, այս էլ որերորդ ներկայացումից հետո համոզվում ենք, որ բալիկների կողմից անսահման շատ է սիրվել:Պիեսի վրա նախապատրաստական աշխատանքները բավական երկար տևեցին, մեր առջև մեր իսկ դրված խնդիրներն ինչ-որ փուլում ինքներս մերժել ենք, լիովին հրաժարվել նախնական գաղափարից, նորից սկսել զրոյից: Հարկավոր էր և՛ նոր բան ստեղծել, և՛ հնի ոճը պահպանել՝ մուլտն աննկատ տարրալուծելով նոր պիեսի մեջ:
Պիեսի ստեղծումից հետո սկսվում է ստեղծագործական աշխատանք նախ տիկնիկագործների, ապա բեմանկարչի, լուսային ձևավորողի, երաժշտական ձևավորողի, տիկնիկավարների և թիմի այլ անդամների հետ:
Դիլաքյան եղբայրների առաջարկով ծերուկի դերը կարդում է Աշոտ Ղազարյանը, որը արդեն փորձ ուներ Ֆրունզիկ Մկրտչյանի ձայնը նմանակելու, սակայն արդյունքում ստացվել է մի նոր, շատ հետաքրքիր Ծերուկ: Իսկ աղջկա ձայնը անչափ հաջողված հնչյունավորում է անզուգական Աննա Էլբակյանը: Մռռանի դերակատարն է Դավիթ Գասպարյանը, որը շատ ինքնատիպ կատու է ստեղծել:
Կարծում եմ քչերը գիտեն, որ մուլտում աղջկա պապիկի ձայնը հնչյունավորել է հայ թատրոնի և կինոյի լեգենդար դերասան Էդգար Էլբակյանը՝ Արմեն Էլբակյանի հայրը, ներկայացման մեջ պապիկի դերն այժմ կարդում է Արմեն Էլբակյանը:
Ներկայացումը շատ լուսավոր է, սովորեցնում է երազել, հավատալ հրաշքներին, լավ առիթ է երեխաներին համակարգիչներից կտրելու և հաղորդակից դարձնելու գեղեցկության, սիրո, բարության հետ: Առհասարակ շատ էսթետիկական ներկայացում է ստացվել, ինչը հատուկ է Լիլի Էլբակյանի ռեժիսորական ձեռագրին։
Շնորհակալություն։
Ի դեպ ներկայացումը կարող եք դիտել դեկտեմբերի 18-30-ին և հունվարի 3-9-ին Խամաճիկների թատրոնում։
