Ճարտարապետաշինարարական համալսարանը օտար մարմիններից հրատապ մաքրվելու խնդիր ունի Արմինե Հայրապետյան

ԱՐԴԱՐՈՒԹՅԱՆ ՀԵՏՔԵՐՈՎ…
Պրոֆեսոր Պետրոս Համբարձումյան. <<Ճարտարապետաշինարարական համալսարանը օտար մարմիններից հրատապ մաքրվելու խնդիր ունի>> հոդվածն ընթերցելիս՝ մի քանի կարևոր հարցերի անդրադարձ տեսա , ինչն էլ պատճառ դարձավ ,որպեսզի գրեմ այս թեմայով ,քանզի կրթությունը և նրանում առկա խնդիրներն ուղղակի չի կարելի անտեսել ,որպեսզի շատ ավելի մեծ փորձանքի առաջ չկանգնենք :Հոդվածում բարձրացված հարցերին հերթով անդրադառնալու եմ ՝մի աբողջ շարք ներկայացնելով ,իհարկե, զրուցելով այն մարդկանց հետ ,որոնց անունները հիշատակված են նյութում:Ասել,թե սա խճճված պամություն է ,այնքան էլ տեղին չի լինի ,քանի որ փաստերն ինքնին ապացուցում են ,որ ցանկացած ասելիք ,երբ հիմնավորված է փաստերով ,ուրեմն ,արդարացված է:
Հիմա .հերթով պատմեմ ,որ դուք էլ հասկանաք ,թե ինչ է կատարվում նշված հաստատությունում։ Պրոֆեսոր Համբարձումյանն իր զրույցում՝ շատ կարևոր խնդիրների շարքում , անդրադարձել էր նաև սարքերի ,սարքավորումների հետ կապված հարցերին , ուստի ,հասկանալու համար ,թե որն է անհանգստության պատճառը ,զրուցել եմ հիդրավլիկայի ամբիոնի վարիչ ,տեխնիկական գիտությունների դոկտոր , պրոֆեսոր Ալբերտ Մարգարյանի հետ։
-Պարոն Մարգարյան ,Դուք երկար տարիներ աշխատում եք այս համալսարանում։Արդյո՞ք համակարծիք եք պարոն Պետրոս Համբարձումյանի հետ։Ի՞նչ սարքավորումների մասին է խոսքը ,որտե՞ղ են այդ սարքավորումները:
_Պետրոսի բարձրացրած հարցերն իսկապես հրատապ են և անհապաղ լուծում են պահանջում։ Հիմա սկզբից պատմեմ , որպեսզի ամբողջական պատկերը պարզ դառնա։ Հիսունականներից Պոլիտեխնիկական ինստիտուտի երկրորդ մասնաշենքում , երբ տեղ հատկացվեց հիդրավլիկայի ամբիոնի համար ,նկուղային հարկում արհեստանոց բացվեց :Ես այն ժամանակ դեռևս երիտասարդ էի ,և մենք՝ իմ ավագ ընկերների հետ ՝Ռաֆայել Տռոզյան , Վաչե Թոքմաջյան և ուրիշ անվանի մարդիկ , պրոֆեսոր Հովսեփյանի ղեկավարությամբ ,մեկնում էինք հեռավոր գյուղեր ,որտեղ էլեկեկտրաէներգիա չկար ,գնում էինք, առանց էլեկտրաէներգիայի աշխատող՝ մեր կողմից պատրաստված ջրմուղ –ջրհան մեքենաներով , ձորերից խմելու և ոռոգման ջուր էինք հանում գյուղացիների համար: Չորս –հինգ տեղ ես եմ տեղադրել նման մեքենաներ , շատ տարածքներում՝ պրոֆեսոր Սարուխանյանը .դրանք հիդրավլիկական տարան են կոչվում ։Մենք միշտ էդ գործը սիրով արել ենք՝ օգնելով հազարավոր մարդկանց :
Երբ ռեկտոր դարձավ պարոն Գալստյանը ,հարց առաջացավ վերակառուցել ,ամրացնել Պոլիտեխնիկի երկրորդ մասնաշենքի նկուղային հարկի հիմքերը , և արհեստանոցի համար տեղ չգտնվեց :Հաստոցները տարան , և մենք այլևս հնարավորություն չունենք նման և բազմաթիվ այլ կարգի աշխատանքներ կատարելու համար:Արհեստանոցն այլևս գոյություն չունի:
-Իսկ ի՞նչ արեցին հաստոցները:
_Երկու հաստոց են տարել և մեկ հղկաքար:Հղկաքարը հիմա համալսարանի պատի տակ դրված է , իսկ մյուս երկուսը , ասում են ՝ պահեստավորել են <<Հորիզոն 95>> ՍՊԸ –ում:Մեկը խառատային հաստոց էր ,մյուսը ՝գերազանց վիճակում գտնվող գայլիկոնային հաստոց:
Այդ հաստոցը ջրային տնտեսության նախարար Ռոբերտ Շագոյանը ՝ հասարակական կարգով երկար տարիներ կատարվող մեր աշխատանքների համար , նվիրել էր հիդրավլիկայի ամբիոնին : Որպես գույք այն համալսարանի հաշվեկշռում չի եղել : Իմ զրուցակիցն այլ խնդիրների նույնպես անդրադարձավ …Շարունակությունը շուտով …